Toen ik Ton van Dijk ontmoette, was hij nog geen hoofdredacteur. Hij gedroeg zich slechts zo. Eigenlijk had ik een afspraak met de echte hoofdredacteur, maar die was ziek, ongesteld, laat of zat vast in het verkeer.
Van Dijk zette me op het spoor van New Journalism, Nieuwe Journalistiek, literaire reportages, ook wel creative nonfiction genoemd, met soms de verslaggever als personage in zijn eigen verhaal. Of zelfs als hoofdpersoon. Van Dijk koppelde me aan Berry Stokvis, een fotograaf die onze avonturen tot een eenheid maakten.
Hierboven zie je me in een schenking. Tweedehands kleding voor het Kledingcomité van de Nederlandse Adelsvereniging, om verarmde adel er weer bovenop te helpen. Berry’s vriendin werd ook opgekalefaterd.
Daarna verplaatsten we ons naar ‘s Gravenhage en Kasteel oud Wassenaar, waar wilde adellijke feesten voor nieuwe bloedlijnen zorgden
